Marcel

De eerste dagen in Tbilisi

 2018 Georgië, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De eerste dagen in Tbilisi
jun 042018
 

Met een Arriva en een NS trein reisden we met een vertraging van zo’n 20 minuten naar Leiden. De vertraging werd veroorzaakt door “personen op het spoor” (kinderen? psychiatrische patiënten?). Op het station dronken we koffie en thee en aten we een chocoladekoek.

Het was aanzienlijk koeler in Leiden dan in Dordrecht en daarom deden we onze fleecevestjes aan. We liepen een poosje door de oude stad. We kochten maaltijdsalades en yoghurt bij een Jumbo en reisden door naar Schiphol, waar we met een pendelbus van het hotel in zo’n 20 minuten naar het ruim van tevoren geboekte Ibis hotel gingen. Het regende een klein beetje. De kamer was netjes, niet groot en niet klein en van alle gebruikelijke gemakken voorzien. In het hotel is maar weinig te beleven en je kunt ook niet naar Badhoevedorp lopen, want er is geen mogelijkheid om te voet de snelweg over te steken. We aten de eerder gekochte salades en yoghurt, keken wat televisie en gingen op tijd slapen.

De volgende ochtend stonden we op tijd op en reisden we met een pendelbus terug naar Schiphol. We kochten een broodje en koffie. Het inchecken bij Georgian airways verliep soepel, hoewel ik liever online had ingecheckt en zelf stoelen had gekozen, maar die mogelijkheid werd alleen aan KLM passagiers geboden die 50 euro meer betaalden. Bij de douane waren we ongeveer een half uur kwijt, heel wat meer dan de aangegeven 5-10 minuten. Het inscannen van de paspoorten en de bijbehorende gezichtsherkenning ging tergend langzaam, dus stonden er lange rijen mensen te wachten. Leve de vooruitgang.

De brandweer controleerde ons vliegtuig en vond een aansteker in de ruimbagage. Hierdoor hadden we zo’n anderhalf uur vertraging. Aan boord kregen we een lunch. Er werd voor ons een vegetarische variant geregeld, hoewel we die niet vooraf besteld hadden, omdat daar geen mogelijkheid voor was. De vlucht was saai, maar de wolken boven de Zwarte Zee waren mooi.

We passeerden de douane van Georgië met een nieuwe stempel in ons paspoort in nog geen vijf minuten. We haalden geld uit een automaat en wisselden een deel bij een wisselkantoor om in kleinere briefjes en muntjes om de bus te kunnen betalen.

Bus 37, die al snel vertrok, bracht ons in 40 minuten naar het Vrijheidsplein. Het regende een klein beetje, maar het was niet koud. Vanaf het plein was het maar een klein stukje lopen naar het vooraf geboekte Ia’s homestay, dat gevestigd is in een oud en scheef, maar netjes ingericht huis. Onze slaapkamer was ruim en hoog. Aan één wand hing een groot oosters tapijt. We hadden de beschikking over een complete keuken, woonkamer en een gedeelde douche en een klein bad. In de keuken rook het naar gekruid en gebraden vlees. Ia is de naam van een oudere man. Het verhuren van kamers is waarschijnlijk zijn oudedagsvoorziening.

We aten heerlijk in een Indiaas restaurant, ongeveer halverwege tussen Ia’s homestay en het Vrijheidsplein.

Na een goede nachtrust en een eenvoudig maar lekker ontbijt bij een bakker “om de hoek” liepen we via het Vrijheidsplein door de drukke Rustaveli-straat. Eerst naar de boekhandel Prospero voor een woordenboek, waar we helaas niet slaagden, en daarna naar de winkel van MagtiCom, waar we binnen 10 minuten met een werkende SIM-kaart met voldoende internet voor de rest van de reis vertrokken. We dronken lekkere koffie bij Wendy’s en keken hoe een grote supermarkt er van binnen uitzag en waar we gelijk een lunch kochten: verse salade en kaasbroodjes. In Georgië wordt veel brood in allerlei variaties gegeten.

In het begin van de middag bezochten we het nationale museum van Georgië om een idee van de geschiedenis van het land te krijgen. In vroegere tijden waren er invloeden vanuit o.a. Griekenland, Egypte, Syrië en Perzië (het huidige Iran). Recenter was Georgië bezet door Rusland. Er was een grote archeologische collectie met veel fijne gouden en zilveren sieraden, o.a. tempelspiraaltjes. Verder waren er collecties uit de prehistorische tijd, waaronder de resten van een wagen van zo’n 4700 jaar oud, uit de christelijke tijd en over de Russische bezetting. Helaas mochten we niet fotograferen.

Georgië bestaat als onafhankelijk land sinds 1918 en in het jaar van onze reis werd het 100 jarige bestaan van Georgië gevierd. Georgië was door Rusland bezet van 1921 tot en met 1991, dus eigenlijk bestaat een onafhankelijk Georgië pas slechts 30 jaar.

Terug in de oude stad bezochten we de 6de eeuwse Anchiskhati-basiliek, waar net een stel werd getrouwd. De trouwerij werd afgesloten met gezang, waar de basiliek bekend om is.

We liepen over de prachtige Vredesbrug naar de andere oever van de Koera-rivier (Mtkvari). We besloten niet met de kabelbaan maar te voet via het Meidan-plein naar de hogerop gelegen Narikala-vesting te gaan. De klim viel mee. Er was een kerk, resten van muren en een mooi uitzicht op de stad en de rivier.

We aten heerlijke lobio (lekker gekruide kidneybonen in een aardewerken stoofpot) in restaurant Pirosmani, dichtbij onze overnachtingsplek, een paar honderd meter van de dubbel zo dure en minder authentieke toeristische eetgelegenheden, allemaal geconcentreerd in één straat en eenvoudig te herkennen. De authentieke muziek in het restaurant was aangenaam.

De dag startte bewolkt, maar in de namiddag was het zonnig en 22 graden.

De volgende dag zwierven we zonder doel wat door de stad o.a. door een ambassadebuurt, waar veel mooie, soms vervallen monumentale huizen stonden, en langs de Mtatsminda-berg, waar we de funicular (kabeltrein) naar de kerk en het park oversloegen. Het regende korte tijd een paar druppels.

De mensen lieten ons, uitgezonderd de taxichauffeurs, meestal met rust. Als we wat vragen, zijn de mensen behulpzaam, maar we hebben gemerkt dat we beter kunnen controleren of we het goed begrepen hebben. Het lijkt erop dat er, misschien uit beleefdheid of verlegenheid, snel “ja” wordt gezegd.

De mensen hebben niet geheel onverwacht een wat Slavisch uiterlijk. Georgië doet Europees aan en heeft soms wel wat weg van Griekenland (misschien komt dat ook omdat we daar recent geweest zijn). Hier en daar zijn nog dingen uit de tijd van de Sovjet-bezetting te zien, zoals de grote, lelijke flats in de hogere gedeelten van de stad.

Tbilisi loves you” is een slogan en de naam van het WiFi-netwerk van de stad. Tbilisi is voor een hoofdstad met zo’n 1,5 miljoen inwoners op de hoofdstraten na gemoedelijk. De automobilisten waren, ondanks wat we daarover gelezen hadden, redelijk hoffelijk. Misschien komt dat ook omdat we al het één en ander hebben meegemaakt in andere landen. Het oude centrum is op een paar plekken toeristisch, maar het is niet moeilijk om nog authentieke buurten te vinden. De stad is schoon en netjes. We zagen vrijwel geen zwerfafval.

Overal in Tbilisi hadden we een sterk 4G-signaal.

Tbilisi aankomst · 107 nieuwe items toegevoegd aan gedeeld album
Tbilisi aankomst · 107 nieuwe items toegevoegd aan gedeeld album

Onbekend Georgië

 2018 Georgië, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Onbekend Georgië
apr 282018
 

In juni gaan we op reis naar het relatief onbekende Georgië (საქართველო). Georgië is ruim anderhalf keer groter dan Nederland en telt 5 miljoen inwoners. Georgië grenst aan Rusland, Azerbeidzjan, Turkije en Armenië. Georgië wordt in het noorden begrensd door de Grote Kaukasus en in het zuiden door de Kleine Kaukasus. Georgië telt drie bergtoppen hoger dan 5000 meter.

Nieuw item van Marcel Bokhorst
Nieuw item van Marcel Bokhorst

De hoofdstad van Georgië is Tbilisi. Tbilisi ligt aan de langste rivier van Georgië (1515 kilometer), de Kura (Mtkvari in Georgisch). Georgië is ongeveer anderhalf keer zo groot als Nederland en er wonen ongeveer 4,5 miljoen mensen, waarvan ruim een kwart in Tbilisi.

Nieuw item van Marcel Bokhorst
Nieuw item van Marcel Bokhorst

De mensen schijnen aardig en gastvrij te zijn en het eten schijnt lekker te zijn. Georgië heeft zijn eigen taal en zijn eigen schrift, wat wel een kleine uitdaging zal zijn. Oudere mensen spreken vaak ook Russisch en meer en meer jongeren spreken ook Engels. Op twee gebieden na is het veilig om in Georgië te reizen. In de zomer is het in Georgië twee uur later dan in Nederland.

De nacht voor de vlucht gaan we slapen het Ibis hotel in Badhoevedorp. De eerste nacht in Georgië gaan we slapen in Ia`s Homestay in Tbilisi (Shota Kavlashvili Street 1). Daarna zien we wel wat we willen en waar we heengaan.

Zoals altijd volgens onze reisverhalen hierna, steeds nadat we een plaats verlaten hebben.

Vluchtschema

We vliegen met Georgian Airways (werkt samen met KLM). Toegestane handbagage: 8 kg.

2 juni 10:40 Amsterdam 17:15 Tbilisi A90652 (KL3108) Boeing 737-800
25 juni 06:30 Tbilisi 09:40 Amsterdam A90651 (KL3109) Boeing 737-800

Reisroute

De reisroute zal weer nagenoeg live bijgewerkt worden.

Links

Nog twee nachten in Thessaloniki

 2017 Griekenland, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Nog twee nachten in Thessaloniki
dec 142017
 

Na een uitgebreid ontbijt gingen we met de trein van 8.19 terug naar Thessaloniki. Ik had een directe trein uitgezocht, maar we moesten toch in Paleofarsalos, nee Larissa, overstappen. De conducteur zei dat in ieder geval netjes bij het controleren van de kaartjes en veranderde dat later toen hij weer langskwam. De trein verder naar Thessaloniki stond een stukje verderop aan hetzelfde platform netjes te wachten. Het landschap zag er in de vroege ochtendzon met wat nevel mooi uit. We reisden nog één keer langs (beter niet over) de besneeuwde Olympus.

In sommige treinen is er in de wagons geen GPS ontvangst, dan kijk ik af en toe bij de deuren waar we zijn, zodat we weten wanneer we moeten uitstappen, want de omroepen zijn, ook door de Griekse taal, slecht te verstaan. De mobiele ontvangst tussen de steden is beperkt en als het werkt, werkt het meestal maar langzaam door een instabiele EDGE- of zelfs een ouderwetse GPRS-verbinding. In de kleinere steden is er meestal een snellere HSDPA-verbinding en in de grotere steden en heel snelle LTE-verbinding.

Na aankomst liepen we richting het centrum van Thessaloniki. We aten in het uitstekende restaurant Tsarouchas, waar we de volgende middag nog een keer aten, omdat het goed bevallen was en we toch in de buurt waren.

We hadden geen zin om in het drukke centrum te slapen, dus besloten we terug te gaan naar het in de Ano Poli (oude stad) gelegen, rustige hostel Crossroad, dat twee gedeelde kamers voor vier personen heeft (orient en balkan) en één privé kamer voor twee of drie personen (mediterranean). We hadden niet gereserveerd. We hadden geluk, want we troffen één van de beheerders toen hij net weg wilde gaan. We hadden het schone en ruime hostel twee dagen voor onszelf, want veel vluchten van low cost luchtvaartmaatschappijen, zoals Ryanair, waren omgeboekt naar Athene vanwege werkzaamheden op de luchthaven. Vanuit de kamer keken we over een stuk van de stad en de zee.

We zwierven op ons gemak door de stad en kwamen o.a. langs Rotunda, de boog van Galerius, het Romeinse forumAgios SofiaAgios Dimitrios en de witte toren. Het was heerlijk weer, zonnig en zelfs 17 graden. We hebben deze reis tegen de verwachting in sowieso erg veel geluk gehad met het uitzonderlijke goede weer.

Overal kun je snacks en koffie krijgen die van uitstekende kwaliteit zijn. Bij de koffie en bij de maaltijd krijg je bijna altijd water. Soms een glas kraanwater (dat hier goed drinkbaar is, soms met een beetje chloorsmaak), soms een flesje, soms kun je kiezen. Koffie is een belangrijk onderdeel van het sociale leven, gezien de vele terrasjes waar je uitsluitend wat kunt drinken. Opvallend is dat er wat traditionelere cafés zijn die vrijwel uitsluitend door oudere mannen worden bezocht, soms allen naar boven starend naar een voetbalwedstrijd op een groot televisiescherm, maar ook moderne, hippere tentjes voor jongere mensen. De deuren van toiletten kunnen vaak niet op slot. De regel is dan als de deur dicht is dat het toilet bezet is.

Wij kennen in Nederland een pizzakoerier, de Grieken een coffee cab.

Op straat kun je ’s avonds gepofte kastanjes en andere lekkernijen kopen.

De laatste avond aten we lekkere hapjes in restaurant Igglis dat werd aanbevolen door de beheerder van het hostel. We kregen een raki als welkomstdrankje en ook een klein, lekker nagerechtje: een plakje gezoete griesmeel en Griekse yoghurt met citroen. Er werd traditionele Griekse muziek gedraaid.

De laatste ochtend bekeken we de stadsmuren en het kasteel annex gevangenis in het hogere deel van de stad, dat werd gerestaureerd. Er was een mooi uitzicht op de stad en de zee. Het was warm weer, warm genoeg voor alleen een truitje, zeker bij het omhoog gaan.

Thessaloniki is een prettige, veilige en overzichtelijke stad en naar mijn idee een betere plaats om een reis door Griekenland te beginnen dan het drukkere en meer vervuilde Athene. Er zijn relatief weinig zwervers en vluchtelingen, hoewel we bij de bushalte voor de bus naar het vliegveld een paar keer lastig werden gevallen.

Er is veel graffiti, soms mooi, soms lelijk. Veel oude dingen, zoals kapotte auto’s en afgedankte treinen en zelfs afgedankte vliegtuigen, laten de Grieken gewoon staan, vooral in wat landelijkere gebieden. Griekenland is redelijk modern geworden, hoewel er bijvoorbeeld nog steeds telefooncellen en -kaarten zijn. De huizen en flats zijn meestal in redelijk goede staat, hoewel hier en daar onderhoud geen kwaad zou kunnen en er hier en daar vervallen huizen staan, soms midden in de stad.

Toen we met de bus naar het vliegveld wilden gaan, was er een staking en demonstraties. Gelukkig hoefden we niet lang op de onregelmatig rijdende bus 78 naar het vliegveld te wachten, die wel aardig vol was, maar dan wel weer gratis was vanwege de stakingen. Het vliegtuig was 20 minuten vertraagd, door een laat vertrek van de heenvlucht van Schiphol naar “Makedonia” luchthaven, waarschijnlijk vanwege de nasleep van de problemen door het Nederlandse winterse weer. Wij wachtten buiten op een bankje in de zon met 18 graden (!) geduldig tot het tijd was. Na het passeren van de douane dronken we nog een bekertje koffie, die zelfs op de luchthaven niet meer kost dan elders. Heel sympathiek. Het instappen was wat chaotisch. De ruimte voor handbagage was beperkt, terwijl sommige mensen veel te veel handbagage meenamen. Gek genoeg wordt daar weinig van gezegd, waarschijnlijk om gezeur te voorkomen. We vlogen in een Boeing 737-800 in ongeveer drie uur op 11,5 km hoogte terug naar Schiphol.

We liepen elke dag zo’n 10.000-20.000 stappen (ca. 7,5-15 kilometer).

Thessaloniki II 2017 · 128 nieuwe items toegevoegd aan gedeeld album
Thessaloniki II 2017 · 128 nieuwe items toegevoegd aan gedeeld album

Meteora – Moni Agias Triados

 2017 Griekenland, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Meteora – Moni Agias Triados
dec 122017
 

We reisden aan het einde van de dag met een korte dieseltrein rechtstreeks naar het stadje Kalambáka in de streek Meteora. De treinen zijn verwarmd, voor ons zelfs teveel, dus we hoefden zeker geen kou te leiden. In Paleofarsalos veranderde de trein van rijrichting. Ruim tweeëneenhalf uur later kwamen we een klein kwartiertje te laat aan. We liepen via het centrum naar hotel Galaxy, drie straten van het treinstation, dat we deze keer vooruit geboekt hadden en waar we correct werden ontvangen en geen vraag teveel was.

’s Ochtend wachtte er zoals beloofd een uitstekend ontbijt met veel variatie op ons.

Al vroeg liepen we door de oude stad steeds verder omhoog. Het was nog koud, zelfs nog iets onder nul, maar dat veranderde snel want het was heel zonnig weer. ’s Nachts had het vier graden gevroren, overdag was de luchttemperatuur zo’n 12 graden. Op het pad naar Moni Agias Triados (klooster de heilige drie-eenheid) hadden we vele toeristen verwacht, maar we ontmoeten alleen maar Mike, een ranger van het Yosemite national park. Blijkbaar gingen alle andere toeristen met een tour in een busje langs de makkelijk over de weg bereikbare kloosters. Samen met Mike volgden we het pelgrimspad naar het weinig bezochte Grieks-orthodox klooster, dat op een grote, hoge rots ligt op 570 meter hoogte en ongeveer 400 meter boven en drie kilometer te voet van de stad. Het klooster uit 1476 was vroeger moeilijk bereikbaar, maar nu zijn er tunnels en een betonnen trap van 130 treden. Het gebouw is volledig gerestaureerd. Alleen de twee kapellen, waarvan de muren en het plafond bedekt zijn met fresco’s, die we niet mocht fotograferen, lijken nog origineel te zijn. We roken de was van de kaarsen. Er is een weids uitzicht op het stadje en de vallei waarin het stadje ligt. Aan de rand van de stad stroomde een in de zon glinsterende rivier en verder weg zagen we besneeuwde bergtoppen. Het klooster komt voor in de James Bond film For Your Eyes Only (1981) en in de Kuifje film Kuifje en het geheim van het Gulden Vlies (1961). Dat gaan we thuis controleren.

De andere kloosters waren of gesloten of alleen over een verharde weg bereikbaar en aangezien we niet als doel hadden om zoveel als mogelijk kloosters op één dag te bekijken, gingen we dezelfde weg over het pelgrimspad terug naar beneden.

We aten samen met Mike en goede maaltijd en daarna gingen we weer onze eigen weg. In de middag liepen we via het treinstation naar de rivier die we van bovenaf hadden gezien. De man achter het loket was “even” weg, dus kochten we de treintickets terug naar Thessaloniki toen we weer terugkwamen.

Meteora 2017 · 102 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst
Meteora 2017 · 102 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst

Een zondag in Larissa

 2017 Griekenland, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Een zondag in Larissa
dec 102017
 

Het was een klein avontuur om vanuit Delphi terug naar het noorden te reizen, want de geplande bus reed niet op zondagochtend en we moesten langzamerhand wel weer richting Thessaloniki gaan reizen. In het restaurant waar ook de bustickets werden verkocht en dat ook fungeerde als een soort bushalte, kregen we advies van een wat extraverte taxichauffeur die een kopje koffie aan het drinken was. Het is altijd moeilijk om in te schatten of een advies objectief is. Eerst zou de om 16.00 langskomende bus richting Athene er driekwartier naar Levadia (Libadeia) over doen, later werd dat een uur.  We kregen ook een rit naar het treinstation aangeboden voor 70 euro, dat later 60 euro werd. Achteraf klopte de meeste dingen wel. In Levadia, waar we na drie kwartier buiten de stad langs de snelweg werden afgezet, hadden we inderdaad een taxi naar het treinstation nodig, die we gelukkig in het centrum, dat we na ongeveer een half uur flink doorlopen bereikten, vonden. Alle voorbijgaande taxi’s hadden al passagiers. De taxi bracht ons in een minuut of tien naar het afgelegen (zo’n vijf kilometer buiten de stad), maar sfeervolle treinstation. We hoorden zelfs een paar keer een uiltje tijdens het wachten. We kochten de kaartjes voor een rechtstreekse trein naar Larisssa tien minuten voor de trein stipt op tijd langskwam om 17:41, dus het was allemaal vrij krap.

In de trein kochten we wat kleine dingetjes te eten en een vers gezette koffie, echt waar! Buiten was het donker en mede door het getinte glas was er helaas weinig te zien. In theorie hadden we rechtstreeks naar Kalampáka kunnen reizen, maar dan zouden we erg laat zijn aangekomen. De trein had al een aanzienlijke vertraging bij aankomst in Larissa.

We hoefden geen moment te twijfelen over de allerlaatste beschikbare kamer in hotel Helena, want we wisten dat we een mooie kamer zouden krijgen en dat het ontbijt een feest zou zijn! Op booking.com hadden we al gezien dat er geen aanbiedingen waren, ook niet van andere hotels,  en dat veel hotels al vol waren (zover als dat dan klopt op booking.com). We kregen een suite die normaal 180 euro per nacht zonder ontbijt kost voor een fractie van dat bedrag met ontbijt. Geen reden tot klagen dus!

In Larissa was het ruim vijf graden kouder dan in Delphi (’s nachts onder nul, overdag zo’n 12 °C), ondanks dat het honderden meters lager ligt. Het zonnige weer maakte echter veel goed. Het was geen slechte keus om naar het zuiden te reizen.

In de lange straat van het station naar het hotel staan opmerkelijk genoeg allemaal Japanse notenbomen (Ginkgo biloba). De afgevallen gele, waaiervormige bladeren waren nog nat van de regen die ’s nachts was gevallen. Sommige bomen hadden nog groene bladeren, anderen waren inmiddels kaal.

’s Ochtends wandelden we kris kras door de stad, onder andere door een nu herfstig park langs een rivier. Op zondag zijn de meeste winkels dicht, zelfs in een grote stad als Larissa. De Byzantijnse kerken klinken en beetje als een moskee, maar dan met minder volume. Het gezang was niet altijd even zuiver.

Tussen de middag aten we een broodje Griekse salade en dronken we een “café Gallico” (Franse koffie), die goed smaakte. Later in de middag aten we uitgebreider, omdat we tijdens het avondeten in de trein zouden zitten. Vaak kregen we de bon voor het eten en drinken vooraf in een klein stalen bekertje. Meestal is er een bedragje van 50-100 cent per persoon voor het couvert dat inclusief water en brood en vaak een klein hapje, zoals olijven en yoghurt is.

@Barend: leuk dat je weer meeleest!

Larissa II 2017 · 30 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst
Larissa II 2017 · 30 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst