Marcel's weblog

Na een fantastisch luxe ontbijt in hotel Romantica liepen we op ons gemak naar het busstation van Panevėžys. We hadden geluk, want na het ontbijt stopte het met regenen. De bus was wat te laat, maar anderhalf uur later waren we in het stadje Bauska. We werden op een gunstige plek afgezet om naar het kasteel te gaan. Of dit goed bedoeld was of dat de chauffeur ons vergeten was, weet in niet, maar ik liet na het busstation weten dat we in Bauska wilden uitstappen.

We liepen richting het kasteel. We konden naar de WC op een kleine, verlaten kampeerplaats.

De kasteelruïne van Bauska was het bezichtigen zeker waard en het was leuk om de toren te beklimmen. Er is een mooi uitzicht op de groene omgeving en een brede rivier.

Bauska is een net stadje, maar er is ook wel wat te zien voor een urbex.

In Bauska was verder niet zoveel te beleven en het enige centraal gelegen hotel was niet erg aantrekkelijk, dus we reisden in ruim een uur door naar het busstation van Riga.

We overnachtten in hostel Tiger, waar we een vijf persoonskamer voor de prijs van de dormitory kregen. Het hostel is nog gevestigd in een mooi monumentaal gebouw ook. De lakens doen qua motief de naam van het hostel eer aan.

We bezochten de markt en liepen wat rond.

We hebben net de laatste Aldaris van de tap gedronken en reizen vanmiddag weer naar huis.

Expres bus 222 bracht ons in een half uurtje naar de luchthaven. We hadden van tevoren uitgezocht waar de bus vertrok en dat bleek dichtbij ons hostel te zijn. Inchecken op de luchthaven van Riga was in vijf minuten gedaan, ging dat maar zo op elke luchthaven! De luchthaven van Riga is heel overzichtelijk. Boven, voor de veiligheidscontrole, is er een mooi restaurant met vrij normale prijzen. Er is van diverse providers gratis Wi-Fi beschikbaar. Wanneer je meer dan anderhalf uur voor vertrek door de veiligheidscontrole gaat, kun je een gratis retourvlucht voor twee winnen. Hopen maar! Bij de gate zijn weinig zitplaatsen, maar ze zitten wel lekker.

De laatste dag was voor de verandering aanzienlijk koeler (20 graden), maar wel zonnig.

We stonden op tijd op om om 7:15 met de bus naar Vilnius te gaan. Verrassing: het bleek een splinternieuwe minibus voor 15 passagiers te zijn. Er waren slechts negen passagiers, zodat we onze bagage op andere stoelen kwijt konden. De minibus raasde over autowegen door een schijnbaar eindeloze groenheid van bossen en velden, af en toe onderbroken door een stadje of dorpje. Litouwen is wat heuvelachtiger en ruwer dan Letland.

Al om 10 uur waren we op het busstation van Vilnius, waar we eerst keken naar de tijden van bussen naar Panevėžys, waarvandaan we een bus naar Bauska (Letland) wilden nemen, als laatste stop voor de laatste dag in Riga.

Bij hotel Panorama zouden we misschien wel een goed uitzicht hebben gehad, maar de ontvangst beviel ons niet erg. Bij MikOtel, één straat verder was de ontvangst daarentegen bijzonder vriendelijk en waren de kamers ruim een netjes.

Omdat we al zoveel gebouwen, monumenten en kerken hebben gezien, maakte ik wat andere foto’s 😉

Halės Turgus, markthal.

Iets te snoepen? (Šakotis)

U zei spek?

Om je handen bij af te likken.

Op diverse plaatsen in de stad stonden er oranje leenfietsen klaar voor gebruik. We zagen ook een busje om de fietsen te verplaatsen van de ene naar de andere plek en zowel toeristen als bewoners van de stad gebruik maken van de fietsen.

Terwijl hordes toeristen de Poort van het Morgenrood aan het fotograferen waren en een koor boven aan het zingen was en alle aandacht opvroeg, viel mijn oog op religieuze urbex aan de voet van de poort.

We aten een lekker ijsje met witte chocolade en frambozen, want het was best warm (31 graden, zonnig).

We vroegen hulp bij het regelen van mobiel internet, dat in Litouwen iets moeilijker te verkrijgen is, want je moet je registreren voor je een internet bundel kunt kopen (in Estland en Letland konden we volledig anoniem een SIM-kaartje kopen en activeren). Voor medereizigers: koop een Ežys SIM-kaartje bij een kiosk (€1,80) en laat je helpen om 3 euro op te waarderen, want dit is niet mogelijk met de Engels gesproken menu’s. Voor de volgende stappen heb je Wi-Fi nodig. Register je op de website van Ežys (geen Engels, dus gebruik b.v. Google Translate). Installeer de Ežys-applicatie, waarmee je een internet bundel kunt kopen van 1 GB voor €2,29 (ook niet in het Engels, maar makkelijk te vinden).

Deze types zijn kwaadaardig, want scherpstellen ging alleen op voldoende afstand.

Gelukkig was er een reddende engel.

Voor de bijgelovigen is er een speciale steen, waarvan de locatie niet vermeld mag worden, als je bij de Bell Tower bent, kun je hem niet missen, waar je een wens mag doen als je één of volgens sommigen meerdere, volledige rondjes op de steen draait. Onduidelijk is in welke richting je moet beginnen.

Onze mening dat je het beste kunt eten in kleinere steden, omdat er vaak meer zorg wordt besteed aan het eten, werd helaas bevestigd met een gerecht dat terug ging naar de keuken en bij het afrekenen ook nog zorgde voor een discussie.

Urbex blijft leuk.

Ook graffiti blijft leuk.

Ouderwetse graffiti 😉

Deze luchtballonnen gingen erg laag, ik had er niet graag ingezeten, terwijl we wel eens in Turkije in zo’n luchtballon neergestort zijn.

Een voordeel van het gebruik van mijn Nexus 5 als camera is dat vrijwel geen foto mislukt. De optische beeldstabilisatie en de razend snelle HDR+ werken verbazend goed. Met het blote oog kan ik dit met de felle zon als tegenlicht bijvoorbeeld nauwelijks zien.

Aan het ontbijt hadden we nog een leuk gesprek met een vriendelijk Japans stel. Ze waren vooral geïnteresseerd in openlucht cafés, omdat ze dit niet kennen in Japan. Japanners zijn meestal maar kort op reis en reizen meestal van hoofdstad naar hoofdstad.

In de kafejnīca boven het busstation dronken we nog een bakje koffie en aten we een rabarbermaīstaartje. Met regenachtig weer vertrokken we net voor elf uur op goed geluk met een intercitybus vanuit Riga naar het plaatsje Jēkabpils (Jacobsstad). De bedoeling is om uiteindelijk naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen, te reizen, waarschijnlijk via de grotere stad Daugavpils. We volgden over een goede autoweg de brede Daugava rivier stroomopwaarts. De buschauffeurs rijden heel netjes, geen kilometer per uur te snel en geen stopbord wordt genegeerd, ook al is er in de verste verte niets te zien.

Regelmatig zien we een ooievaar nestelen, waardoor we denken aan onze reis door Marokko in februari. Zo nu en dan staat er een auto langs de weg, waar honing, aardappelen, uien, paddenstoelen of vruchten, zoals kersen of aalbessen, worden verkocht.

Ongeveer kwart over één kwamen we op het busstation van Jēkabpils aan. Onderweg was het droog geworden en door de regenval was de temperatuur heel aangenaam geworden. Er hing nog donkere bewolking, maar het bleef droog en later ging de zon schijnen.

We aten wat in het restaurant in het Mego-winkelcentrum een stukje verderop, waar de koffie verrassend goed was. Ik at hier voor het eerst een kaassalade, die ook verrassend goed smaakte.

Met een goed gevulde maag wandelden we naar het centrum van het stadje. We bezochten het informatiepunt voor toeristen, waar we in eenvoudig Engels toch heel goed geholpen werden.

Een klein stukje verderop was er een goed hotel in een mooi, oud gebouw van rode bakstenen met de naam Hercogs Jēkabs, genoemd naar Jacob (von) Ketlers. De stad en streek blijken een interessante middeleeuwse geschiedenis te hebben en onderdeel van het Pruisische rijk geweest te zijn.

Een paar honderd meter verder was er een orthodox klooster van de heilige geest speciaal voor mannen, het enige in het land. En zondag is natuurlijk een goede dag om een klooster te bezoeken.

Daarna liepen we langs de machtige Daugava rivier met een prachtig uitzicht en mooie wolkenpartijen.

Verval kan best mooi zijn.

Je kunt ook dingen vanuit een onverwachte hoek bekijken.

’s Avonds aten we heerlijk in Suši bārs “Sakura”. De entree over een trapje naar beneden zou je dit niet laten denken, maar de twee kleine ruimtes waar je kunt eten zijn best mooi aangekleed. Mijn Griekse salade met feta, walnoten, sesam, rode ui, cherry tomaten en sla was perfect gebalanceerd, net als de kleine aardappelpannenkoeken met zalm, verse bieslook en verse room. Hanneke deelde haar ruime portie vers gebakken pannenkoeken met verse frambozen jam. Om je vingers bij af te likken!

Supermarkten blijven leuke plaatsen om te fotograferen en één van mijn weblogs moet toch de meeste foto’s bevatten 😉

Deze levende vissen zijn waarschijnlijk gevangen in de Daugava rivier (1020 kilometer lang!).

Biertje erbij?

Of liever een gezegende? drank?

Bij wijze van experiment fotografeer ik deze reis uitsluitend met mijn Nexus 5 telefoon. Wat mij betreft is de technische kwaliteit van de foto’s ondergeschikt aan het onderwerp van de foto’s. Tenslotte gaat het om de beleving en niet om de techniek. Een probleem hierbij is dat de batterij van mijn telefoon snel leeg is (hoewel dat ook komt doordat de batterij niet meer zo goed is). Gelukkig heb ik een goede powerbank bij me, zodat dit in de praktijk niet zo’n probleem is.