Mut – Dakhla Oasis

 2010 Egypte, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Mut – Dakhla Oasis
dec 282010
 

De bus van Bahariya Oase naar Dakhla Oase (95.000 inwoners) was laat en deed er erg lang over, zo’n zeven i.p.v. de normale vijf uur (480 km). De man naast mij aan de overzijde van het gangpad had wat verkeerds gegeten of gedronken en moest overgeven. Dit deed hij middenin het gangpad. De conducteur liet boos de bus stoppen en verplichtte de man om de bus schoon te maken, want hij had moeten vragen om een stop.

In de avond van de eerste kerstdag kwamen we aan in de belangrijkste stad van de Oase, Mut. Omdat we hongerig waren en omdat we alle ‘gidsen’ kwijt wilden, gingen we eerst lekker eten. Bijzonder was dat we ook grote bladeren rucola (ghargheer) kregen. We sliepen in het uitstekende el-Negoom hotel.

Khaled en Jannie deden de volgende dag rustig aan en wij gingen met een minibusje naar al-Qasr (30 km). Dit is een mooi gelegen, vervallen middeleeuws, Ottomaans stadje met authentieke adobe huisjes. Veel huisjes zijn vervallen, maar sommigen worden nog bewoond, haast zoals 1000 jaar geleden. Opvallend was dat sommige deuren van het metaal van oude olievaten gemaakt waren. We kwamen langs een grote pottenbakkerij. Overal lagen potten en stonden houtgestookte klei-ovens. Een man gaf ons een kleine demonstratie en een andere man een kleine rondleiding.

Bawiti – Bahariya Oasis

 2010 Egypte, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Bawiti – Bahariya Oasis
dec 282010
 

Met de metro gingen we naar de aan Caïro grenzende stad Giza om van daaruit de bus te nemen naar de westelijke Bahariya Oase. Dit was een goede keus, want later hoorden we van andere toeristen dat de bus er alleen al anderhalf uur over doet om Caïro uit te komen. Wij arriveerden na bijna 3,5 uur en 370 km aan het begin van de avond in Bawiti (ca. 35.000 inwoners).

De stad is een mengsel van oud een nieuw. Een splinternieuwe jeep met getinte ruiten kan hier een oud wagentje met een ezeltje ervoor passeren. Overdag is het hier heerlijk zonnig bij een temperatuur van 20-25 graden.

De zoon van de eigenaar van Desert Safari Home, Mohammed, was op zoek naar toeristen in de bus en hoorde ons de naam van het verblijf noemen. We moesten snel de bus uit, waardoor Khaled een zakje met zijn Nederlandse SIM-kaart vergat. Dit ontdekte hij de volgende dag, zodat we in het belhuis van de staat naar Nederland moesten bellen om de kaart te laten blokkeren. Dit is overigens de enige plaats in de Oase waar internationale telefoontjes gepleegd kunnen worden. Het politiebureau was vlakbij, dus deden we meteen aangifte, wat een heel gedoe was. Uiteindelijk gingen we met een handgeschreven aangifte weg, nadat Jannie en Hanneke het paspoort van Khaled hadden gebracht. Lees ook hier over deze zaak.

’s-Avonds zaten we bij het kampvuur en kregen we van de 42-jarige eigenaar, Badry Khozam, een niet alledaagse, pittige thee gemaakt van taugee-zaadjes. We grapten dat de thee hallucinerend zou werken, maar er waren geen (nadelige) effecten.

De volgende dag gingen we op safari. We bezochten eerst de zwarte woestijn, waar we één van de zwarte bergen (ca. 70 m) voor het mooie uitzicht beklommen. Het uitgestrekte landschap is hier bedekt met een laagje van stukjes zwart basalt van vulkanische oorsprong. Daarna gingen we naar de witte woestijn een flink stuk verderop. Dit is een grote woestijn zonder basalt. Er werd stoer met de Toyota Landcruiser gereden. Ook hier is het landschap heel bijzonder, vooral door de vreemd gevormde zandstenen rotsen, in de vorm van paddenstoelen, waar je ook een eend, een konijn of een zittend mannetje in kunt zien.

We sliepen in een primitief kamp, dat werd opgezet met de spullen die meegebracht waren in en bovenop de jeeps. De kou viel gelukkig mee, maar erg comfortabel was het uiteraard niet. Khaled zei de volgende morgen dan ook: Waarom doen jullie dit? Leuk was dat we een woestijnvos zagen, die afkwam op onze etensresten. Er waren veel sterren te zien, totdat de nog bijna volle maan al vroeg opkwam.

De volgende ochtend kregen we een eenvoudig ontbijt. Daarna bezochten we de kristalberg, die niet meer zo mooi is door de vele toeristen die ons in de loop van de jaren zijn voorgegaan. Onderweg werden de metalen borden en kommetjes gewassen in het water van een warmwaterbron. Het stromende water werd met een grote pomp opgepompt.

Op kerstavond aten we lekkere falafel en foul bij een eenvoudige winkeltje in het centrum van het stadje, omdat het eten in het hotel naar ons idee wat eentonig was. Later zette Jannie nog thee voor ons met een dompelaar.

Het mobiele internet werkt nu eindelijk. De klantenservice van Mobinil, die gelukkig ook wat Engels spreekt, heeft Engelse configuratieberichten laten sturen en daarna was het gelijk goed.

Overweegt Nederlandse Ghanyika moslima te worden?

 2010 Egypte, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Overweegt Nederlandse Ghanyika moslima te worden?
dec 282010
 

Bahariya Post, 24 december 2010

De blonde vrouw uit het gezelschap, dat ons bekend is geworden door de “de SIM-kaart”, zien wij steeds vaker haar hoofd bedekken. Dit doet zij met een, waarschijnlijk, moderne Europese hoofddoek. Deze draagt ze op verschillende manieren. We denken dat ze nog twijfelt. Soms bedekt zij ook haar neus. Is zij radicaal of experimenteert zij nog?

Vanwege de feestdagen denken we dat de spanningen erg oplopen bij haar; zij zal nu moeten kiezen. Wat wordt haar definitieve dracht?

Onze bijzondere dank gaat uit naar A.H. Ahmed, de tweede zoon van de bakker, die steeds beter wordt in het reciteren op de minaret. Ghanyika blijkt een muzikaal gevoelige vrouw te zijn, die nu duidelijk steeds meer geïnspireerd raakt.

A.H. Ahmed is inmiddels benaderd door hoofdinspecteur M.M. Mohammed, want de “de SIM-kaart” is nog steeds niet gevonden. M.M. Mohammed heeft A.H. Ahmed de opdracht gegeven om deze zaak tot een goed einde te brengen.

Jhanna el Bahariya, de stem van het volk

“de SIM-kaart” vermist

 2010 Egypte, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor “de SIM-kaart” vermist
dec 222010
 

Bahariya Post, 22 december 2010

Gisteren om 18.05 uur is een gezelschap van vier personen in onze oase aangekomen! Het zijn drie Nederlanders, twee vrouwen en een man, de tweede man is geboren in Caïro. Ze werden uit de bus gehaald door de zoon van de hoteleigenaar, dhr. B.

Volgens de hoteleigenaar is tijdens de gesprekken gisterenavond bij het kampvuur gebleken dat K.H.K. geen echte Egyptenaar meer is, nadat hij 35 jaar in Nederland heeft gewoond. Zijn vrouw, de donkere Nederlandse, blijkt wel netjes te zijn, zo bemerkte hij. Aan het einde van de avond kregen zij de mogelijkheid van kamer te ruilen, waardoor ze in een tweepersoonsbed mochten slapen.

Vandaag heeft K.H.K. ZICH GEWEND TOT DE POLITIE. Samen met de Nederlander deed hij aangifte van de vermissing van de “de SIM-kaart”. Dit is iets wat Europeanen gebruiken. Het is een klein ding, wij van de Bahariya Post doen nog onderzoek naar wat het precies is en hoe we het kunnen herkennen. Deze “de SIM-kaart”  zou in de bus zijn achtergebleven of ontvreemd. Tijdens de aangifte bleven de vrouwen achter in het hotel, dit was om ze te beschermen, denken wij.

Hoofdinspecteur mr. M.M. Mohammed heeft zich met grote inzet gewijd aan deze zaak. Andere zaken werden gecanceld; nieuwe aangiften werden uitgesteld. Inspecteur  Mohammed heeft zelfs zijn lunchpauze gecanceld en contact opgenomen met de hulpdiensten. Uiteindelijk werd de hoteleigenaar gesommeerd met de vrouwen en paspoorten naar het politiebureau te komen. De vrouwen werden geëscorteerd en door een fors bewapende agent de aangifteruimte binnengebracht. Daar werden zij op de hoogte gesteld van de gang van zaken.

Morgen meer nieuws; wij houden deze zaak nauwlettend in de gaten. Wij rekenen op mr. M.M. Mohammed, die heeft beloofd deze zaak tot op de bodem uit te zoeken.

Jhanna el Bahariya, de stem van het volk

De straten van Caïro

 2010 Egypte, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De straten van Caïro
dec 212010
 

Eerst gingen we het bijna verlopen Egyptische paspoort van Khaled verlengen. Het ging snel, nadat Khaled de situatie had uitgelegd, kostte het maar drie kwartier voor een verlenging van twee jaar. Omdat Khaled en Jannie getrouwd zijn, hoeven zij voor de toeristische attracties maar een fractie te betalen van wat wij betalen. Hanneke en Jannie liepen ondertussen wat rond, o.a. naar de Nijl.

Daarna liepen we samen door de lange Talaat Harb straat, die in een wat luxere buurt van het centrum ligt. We aten eerst falafel bij Felfela restaurant en daarna dronken we thee en Turkse koffie in het luxere café Riche.

De rest van de middag liepen we naar en door de straat al-Muski (Gawhar al-Qaid) met zijn vele winkeltjes. Onderweg kochten we SIM-kaarten van Mobinil, waarvan het internet helaas nog steeds niet werkt. We kwamen uit bij het parkachtige plein (Midan) al-Hussein, waar we de Sayyidna al-Hussein moskee en de grote torens van de al-Azhar moskee zagen. We dronken thee en een apart sapje (sahlab) bij Fishawi’s koffiehuis. We aten voor het eerst koshary, een mengsel van pasta, linzen, bruine rijst, saus en gebakken uitjes met naar keuze limoensap en/of sambal. Na nog wat gepraat te hebben, gingen we nog moe van de vorige korte nacht slapen.

De tweede dag hebben we zonder Khaled en Jannie het zeer levendige Caïro verkend. We namen eerst een taxi naar de al-Azhar moskee. We liepen door de kleine, bijna Middeleeuws aandoende, soms onverharde straatjes ten zuiden, ten noorden en ten westen van de moskee. Overal is wat te zien. Het is een paradijs voor fotografen.

Hoewel we best wel het één en ander hebben gezien in de loop van de tijd, is deze doorleefde stad niet te vergelijken met andere steden. Soms lijkt het qua staat en architectuur een beetje op Praag en soms lijkt het qua drukte en levendigheid wel een beetje op een Indiase stad. Caïro (20 miljoen inwoners!) wordt niet voor niets de moeder van de wereld (Umm ad-Dunya) genoemd. In ieder geval is het een zeer boeiende (en vermoeiende) stad.

Per buurt is er een specialiteit, bijvoorbeeld houten kistjes maken of metalen borden maken. Als je kleding wilt kopen kun je letterlijk de hele dag door de textielbuurt dwalen met onafgebroken kleine winkeltjes in smalle steegjes. “Shop ’til you drop” krijgt hier een hele nieuwe dimensie!

De bagage van Khaled en Jannie is gelukkig terecht. Vandaag reizen we met een bus naar Bahariya Oase.

Page 41 of 70 1 2 … 39 40 41 42 43 … 69 70