Marcel's weblog

Maharaja’s Palace, Mysore

Vandaag hebben we na een goede nachtrust in het enigszins gehorige hotel Dasaprakash de stad Mysore (tegen de één miljoen inwoners) in de deelstaat Karnataka verkend. Gisteren bezochten we al de kleurijke Devaraja bazar met vele stalletjes met fruit en exotische groeten, bloemen, kruiden, maar ook potten en pannen en wierrook.

Vandaag bezochten we het door de Engelse architect Henry Irwin ontworpen, indrukwekkende Maharaja’s Palace in Indo-Saracenic style. De bouw van het paleis duurde 15 jaar en werd voltooid in 1912. Het mooiste vonden wij het gekleurde glas met afbeeldingen van o.a. pauwen. Jammer was dat we alleen van de buitenkant foto’s mochten maken. Eigenlijk vonden we het rustiger Jayachamarajendra Art Galery in het Jaganmaham Palace met zijn collectie curiosa, schilderijen en muziekinstrumenten leuker. We weten nu in ieder geval hoe een Tambura, Veena en de meer exotische Dilruba eruit zien. We kochten daar een kleine Ganesha, gesneden uit sandelwood.

Het nieuwjaar werd vannacht met wat vuurwerk ingeleid. Het duurde maar even en er was geen siervuurwerk. Wel wensen de mensen je hier een “happy newyear“. Als jij ze voor bent, komt er meestal een mooie glimlach tevoorschijn.

Ook in deze grotere stad lopen zoals overal de koeien en stieren los op straat. Zij zijn gewend aan het verkeer en het verkeer aan hen. We zien ze regelmatig van kleine vuilnishoopjes eten. Vandaag zagen we een koe de bloemen van een scooter eten. Dit werd niet echt op prijs gesteld; de koe werd dan ook weggestuurd. Koeien staan hier symbool voor vruchtbaarheid en verzorging.

Deze post moest trouwens over, vanwege een stroomstoring. Die komen hier regelmatig voor, maar dit keer duurde het wat langer dan anders. De stad ziet er dan in het donker spookachtig uit, met wat lampen op batterijen en de lichten van het verkeer. Sommige winkels hebben een dieselgenerator(tje). Het internetcafé helaas niet …

Vandaag zijn we doorgereisd naar Tirupati in het zuiden van de deelstaat Andhra Pradesh. De ongeveer vier uur durende busreis (met overstap) was in een goede bus en gedeeltelijk langs het spoor. De overgang van de ene naar de andere deelstaat ging bijna ongemerkt (een open slagboom en een paar politieagenten). De mensen lijken hier nog aardiger te zijn. Onze kleine rugzakken werden netjes in het zicht weggelegd, zodat we wat comfortabeler konden zitten en we werden van de ene naar de andere bus gebracht.

Het eten is hier een beetje anders en wat scherper gekruid. Het concept is hetzelfde, rijst op een bananenblad met saus, groenten en dergelijke in metalen kommetjes eromheen. De sauzen varieren in aantal en soort, maar er is vrijwel altijd sambar en curd bij. Ik eet meestal met de rechterhand (de linkerhand is hier voor ander, minder hygiënisch, gebruik), maar als je om een lepel vraagt, is dat vrijwel nooit een probleem. Vanavond moesten we als zeldzame toerist (in Tirupati komen vrijwel alleen Indiase pelgrims) met de manager van restaurant Vijaya Bhavan op de foto. Dat is geen probleem, want wij fotograferen, soms stiekem, maar meestal gevraagd, tenslotte ook de mensen hier.

Morgen gaan we proberen om naar de Tirumala Venkateswara tempel te komen. Deze tempel wordt door gemiddeld 60.000 mensen per dag bezocht en is daarmee waarschijnlijk de meest bezochte bedevaartsplaats van de wereld.

Tempel, Mamallapuram

Van het niet zo heel interessante Ponchy reisden we door naar het enigszins toeristische, kleinere stadje Mamallapuram. De weg was vloeiend en de bus niet te vol, dus de ongeveer twee uur durende reis was zo voorbij.

We hebben overnacht in het niet zo bijzondere Aishwarya guesthouse. De kamer was redelijk schoon, maar het beddegoed liet wel wat te wensen over. We aten in het centraal gelegen hotel Sri Anandha Blavan. Een hotel dat, zoals vaak hier het geval is, alleen een restaurant is.

In de middag werden we op een niet onaangename manier beziggehouden door verkopers van stenen hindoebeeldjes en van soms kostbare (€ 300) handgemaakte Kashmir shawls. De verkoper reist met zijn gezin en handelswaar, waaronder prachtige sieraden, in de winter van het koude noorden naar het warmere zuiden van India; een treinreis van drie dagen. We kregen masala thee en een kettinkje met een stenen Ohm-teken.

We hadden geluk, want het jaarlijkse dansfestival was net begonnen. In de avond bezochten we een klassieke dansvoorstelling van Kalakshetra uit Chennai (voormalig Madras) met als decor de tempel. Een unieke belevenis van een danskunst die ons heel vreemd is. Als je de handen met halve rode vingers van de dansers volgt, zie je de wonderlijkste dingen. Speciaal voor het festival reed er een wagen rond die rook blies om de muggen te verdrijven (niet dat het erg hielp).

Vanochtend bezochten we de tempels uit de 7e eeuw ten westen van het stadje. Een van de tempels was het prachtige decor van de dansvoorstelling. Het is een parkachtig geheel met diverse uit de rotsen gehakte heilige plaatsen en beelden. Dit is waarvoor veel toeristen voor een dagtocht met een tourbus komen en ze hebben daar geen ongelijk in!

[swfobj src=”//www.youtube.com/v/TPD_Ot65Pxo&hl=nl&fs=1″]

Vandaag zijn we van plan door te reizen naar Kanchipuram.